عکس های جدیدی از سارا مصطفی نژاد بدنساز 37 ساله کشورمان منتشر شده است که در ادامه مشاهده می کنید.
سارا مصطفی نژاد بدنساز سرشناس کشورمان می باشد.
این ورزشکار 37ساله به تازگی به عنوان نماینده پاورلیفتینگ ایران از سوی فدراسیون وزنه برداری انتخاب شده است.
در ادامه عکس های جدیدی از سارا مصطفی نژاد را مشاهده خواهید کرد.
عکس سارا مصطفی نژاد
سارا مصطفی نژاد در یک رستوران
عکس جدید سارا مصطفی نژاد
گردآوری:گروه ورزش سیمرغ
کوکا : جنیفر کاترین گیتس در 26 آوریل 1996 در 26 آوریل 1996 متولد شد.
پدرش بیل گیتس ثروتمندترین مرد جهان و مادرش ملیندا فرنچ هستند.
او یک برادر و خواهر کوچکتر به نام های روری جان متولد 1999 و فویب آدل متولد 2002 دارد.
جنیفر عاشق اسب سواری است و در حال حاضر در رشته ی زیست شناسی در دانشگاه استنفورد مشغول تحصیل می باشد.
دارایی های او حدود 20 میلیون دلار تخمین زده می شوند.
اگر شما اخبار داغ درباره ی افراد مشهور را دنبال می کنید شاید اخیرا درباره ی رابطه ی دختر بیل گیتس، جنیفر کاترین گیتس و یک مصری به نام نایل ناصر شنیده باشید.
به نظر می رسه که این دو واقعا با هم قرار میزارن!
بر اساس گزارش رسانه های اجتماعی رابطه ی جنیفر 21 ساله با ناصر برای ماه ها ادامه داشته و مجله فرانسوی Le Parisien این خبر را در ماه ژوئیه تایید کرد.
یک سوارکار حرفه ای 26 ساله که خود را برای مسابقات المپیک آماده می کند و به نظر می رسد که خانواده گیتس او را خیلی دوست دارند.
اخیرا ناصر در 12امین دوره ی مسابقات بین المللی سوارکاری مونت کارلو در کنار خانواده گیتس دیده شده است.
جنیفر و نایل عکس های زیادی از خودشان را در اینستاگرام به اشتراک گذاشته اند، یکی از این عکس ها را جنیفر به مناسبت روز ولنتاین در اینستاگرام منتشر کرد و نوشت به نظر می رسه پسر خوبی باشه!
اما نکته ی جالب توجه اینجاست که اگر شما نام دختر بیل گیتس را در گوگل جستجو کنید، عکس های یک مدل و بازیگر هالیوودی به نام راشل لی کوک را می بینید.
راشل لی کوک یک بازیگر آمریکایی، مدل و هنرمند است که در 4 اکتبر 1979 در مینیاپولیس متولد شد.
قد او 157 سانتیمتر است.
برای بازی در فیلم هایی از جمله او همه چیزه و جوزی و عروسک هایش شناخته می شود.
یک برادر به نام بن کوک دارد.
در سال 2004 با دنیل گیلیز ازدواج کرده است.
حالا اجازه دهید واقعیت هایی را درباره ی بیل گیتس برای شما بازگو کنیم.
او در 1 ژانویه 1994 با ملیندا ازدواج کرد و آن ها 3 فرزند دارند و اولین فرزند آن ها جنیفر کاترین گیتس در سال 1996 متولد شد که فقط 21 سال سن دارد.
یک عکس از خانواده ی گیتس در سال 2010 گرفته شده که بیل در کنار همسرش ملیندا و سه فرزندش از جمله جنیفر کاترین 14 ساله را به تصویر کشیده است.
بنابراین همانطور که در تصویر بالا نیز می بینید دختر بیل گیتس هیچگونه شباهت ظاهری به عکس جعلی ندارد.
نسخه اصلی یکی از مهمترین و متفاوت ترین عکسهای مربوط به آلبرت انیشتین به ارزش 125 هزار دلار به فروش رسید.
تصاویر زیادی از آلبرت انیشتین در سراسر دنیا وجود دارد اما یکی از عجیب ترین و ماندگارترین آنها تصویری است که در آن برنده جایزه نوبل زبان خود را از دهان خارج کرده و به دوربین عکاس خیره شده است.
این تصویر در بسیاری از نقاط جهان در دسترس مردم بوده و حتی بسیاری نیز آن را در محل کار و زندگی خود به دیوار آویزان کرده اند اما حالا خبر می رسد که نسخه اصلی این عکس به قیمت خیره کننده 125 هزار دلار به فروش رسیده است.
این عکس در حراجی نیت دی ساندرز واقع در لس انجلس توسط شخصی خریداری شده که هویت آن فاش نشده است.
نسخ اصلی عکس آلبرت انیشتین
عکسی که در آن انیشتین زبانش را از دهان خارج کرده پس از مهمانی هفتادمین سالگرد تولدش در دانشگاه پرینستون یعنی در 14 مارس سال 1951 گرفته شده است.
همانطور که تصویر گویای همه چیز است این نابغه فیزیک درحالی که به عکاسان و دوربینشان نگاه می کند زبان خود را از دهان خارج می کند. آرتور ساس عکاسی است که این شانس را داشت تا در این لحظه تاریخی عکس مورد نظر را ثبت کند.
جالب اینجاست که انیشتین خود یکی از طرفداران این عکس بوده و از UPI که آرتور ساس برای آن کار می کرده خواسته بود که 9 نسخه چاپی از آن داشته باشد تا بتواند به عنوان کارت پستال استفاده کند. اکثر این تصاویر به این منظور که تنها صورت انیشتین مشخص شود بریده شده بود اما تصویری که حالا به یک خریدار ناشناس فروخته شده به عنوان نسخه دست نخورده محسوب می شود.
گردآوری:گروه سرگرمی سیمرغ
seemorgh.com/entertainment
منبع: khabaronline.ir
کوکا : ” وقتی کودکی [در مناطق فقیر جهان] به اسهال مبتلا میشود هیچ وبگاهی نیست که بتواند درمانش کند. ” این را بیل گیتس در پاسخ به سوالی که نظرش را درباره پروژه پُرآوازه‌ی «لون» گوگل جویا شده بود گفته. پروژه‌ای که میخواهد اینترنت را در قالب چندین بالون به مناطق غیر برخوردار جهان، مثل آفریقا ببرد. گیتس معتقد است این دست کارها با فعالیت‌های به‌ظاهر «بشر دوستانه» برخی هنرپیشه‌ها و هنرمندان تفاوتی ندارد؛ و به جای اینکه به ریشه‌کنی مشکلات اساسی، مثل تامین آب و خوراک کافی و سالم و مسایل بهداشتی بپردازد فقط به‌منظور تهییج افکار در کشورهای برخوردار دنیا انجام میشود. به قول بیل گیتس وقتی در تب مالاریا دارید می‌سوزید، بودونبود بالون اینترنت بالای سرتان چه دردی از شما دوا می‌کند؟! فارغ از نظری که دربارهی دیدگاهش دارید بی‌شک اذعان میکنید که بیل گیتس قطعا یکی از بزرگان و تاثیرگذاران عصر ما است.
او که در 28ام اکتبر 1955 میلادی در شهر سیاتل آمریکا به دنیا آمده، در حال سپری کردن ششمین دهه از زندگی پربار خود است و حضور کم‌رنگ در دنیای فناوری را با فعالیت در بنیاد خیریه‌ای که به همراه همسرش ملیندا تاسیس کرده جبران می‌کند.
ویلیام هنری (بیل) گیتس سوم در شهر سیاتل ایالت واشنگتن آمریکا متولد شد. اولین بار وقتی فقط 13 سال داشت و در مدرسه‌ی لیک‌ساید درس می‌خواند به برنامه‌نویسی علاقه نشان داد. بعدا هم در دانشگاه به‌جای پیگیری رشته‌ی اصلی، به دنبال علاقه‌اش رفت. به اعتقاد بسیاری، کنار هم قرار گرفتن او و دوستش پاول آلن در زمان و مکانی درست باعث شد استعداد آنها امکان شکوفایی پیدا کند. او با ابداعات فناورانه، شم اقتصادی خوب و راهکارهای تجاری خاص خود توانست مایکروسافت، بزرگترین شرکت نرم‌افزاری دنیا را بنا کند و از همین طریق به عنوان ثروتمندترین مرد جهان برسد.
بیل گیتس در خانواده‌ای نسبتا مرفه به دنیا آمد. دو خواهر بزرگتر و کوچکتر از خود داشت. پدرش ویلیام هنری گیتس دوم، دانشجوی خجالتی رشته‌ی حقوق بود که برای اولین بار با مادرشان، ماری مکسول، آشنا شد. او یک دختر ورزشکار و دانشجوی دانشگاه واشنگتون بود. ماری به حضوری پررنگ در فعالیت‌های دانشجویی و خیریه شهرت داشت. فضای خانواده‌ی آنها گرم و صمیمی بود ولی بچه‌ها به‌شدت چالش‌جو و تشنه‌ی پیروزی پرورش یافته بودند. نخستین نشانه‌های رقابت‌پذیری بیل در همان جمع‌های خانوادگی و موقع بازی مونوپولی بروز کرد.
رابطه‌ی بیل با مادرش بسیار نزدیک بود و همیشه با او به سر کلاس‌ها، مجامع و سازمان‌های خیریه میرفت. از اوان کودکی به همراه مادر در جلسات هیات مدیره‌ی بانک اینتراستیت که پدربزرگ مادری‌اش تاسیس کرده بود، حضور می‌یافت. حتی با او در مجمع هیات مدیره شرکت IBM هم شرکت میکرد.
عشق عجیبی به مطالعه داشت و ساعت‌ها با کتاب‌های مرجع و دانش‌نامه‌ها وقت می‌گذراند. رفتارهایش در یازده-دوازده سالگی باعث نگرانی والیدنش شد. در مدرسه نمره‌های خوبی می‌گرفت ولی به نظر افسرده و بی‌رغبت می‌رسید. آنها نگران بودند نکند فرزندشان نتواند در جامعه جا بیفتد و تنها بماند. به همین خاطر علی‌رغم اعتقادی که به مدارس دولتی و معمولی آمریکا داشتند او را در مدرسه‌ی خصوصی لیک‌ساید ثبت نام کردند. بیل گیتس همانقدر که ریاضیات و علومش خوب بود در ادبیات و زبان هم حرفی برای گفتن داشت.
در لیک‌ساید بود که یک شرکت رایانه‌ای به مدیران مدرسه، پیشنهاد استفاده محصلان از رایانه را داد. خود شرکت امکانات لازم را نیز فراهم کرد؛ و به همین سادگی سرنوشت یک نفر و متعاقبا میلیون‌ها نفر دست‌خوش تغییر میشود. علاقه‌ی بیل به رایانه به‌زودی معلوم شد. اولین بار یک بازی دوز را به زبان بیسیک نوشت. در این مدرسه با پاول آلن که دو سال از او بزرگتر بود دوست شد. هردوشان عاشق رایانه بودند و علایق مشترک، به نزدیکی آنها کمک کرد. پاول تودار و خجالتی بود ولی بیل برون‌گرا و جنگ‌جو.
دو نفری زمان زیادی را به برنامه‌نویسی می‌پرداختند. روحیات متفاوت باعث میشد گاهی دعوایشان هم بشود. حتی یک بار پاول آنقدر از دست بیل عصبانی شد که مدتی به او اجازه استفاده از رایانه‌ی آزمایشگاه را نداد. ادامه‌ی دوران تحصیل بیل و پاول پای رایانه گذشت. چند باری به خاطر کارهایشان به دردسر افتادند، ولی در نهایت با سماجت موفق شدند برای شرکتی که رایانه‌ها را تهیه کرده بود یک نرم‌افزار بنویسند.
در سال 1970 وقتی‌که فقط 15 سال داشت به همراه پاول کسب‌و‌کاری راه انداخت. یک برنامه‌ی رایانه‌ای به نام «Traf-o-Data» توسعه دادند که آمد‌و‌شد شهر سیاتل را نظارت میکرد. فروش این نرم‌افزار 20 هزار دلار سود داشت. این شد که به فکر تاسیس شرکتی برای خودشان افتادند؛ ولی والدین گیتس مُصر بودند که او دیپلم بگیرد و وارد دانشگاه بشود؛ به امید اینکه او هم راه پدر را برود و وکالت بخواند.
بیل گیتس به سال 1973 دیپلم را از همان مدرسه‌ی لیک‌ساید گرفت. در آزمون نهایی از مجموع 1600 امتیاز، 1590 دریافت کرد. شایع است او تا سال‌ها از امتیازی که در امتحان نهایی گرفته بود به عنوان یکی از افتخاراتش یاد میکرد.
شروع دوران پر جنب‌و‌جوش
گیتس بعد از اتمام متوسطه، با نمره‌ی بالایی که داشت، به‌راحتی وارد دانشگاه بزرگ هاروارد شد؛ با این امید که بتواند به آرزوی پدر و مادر جامه‌ی عمل پوشانده و وکیل شود. اما بیشتر وقتش در سال اول را پای رایانه آزمایشگاه گذراند. هیچ رویه‌ی خاصی برای درس خواندن نداشت ولی هر طور بود واحدها را پاس میکرد.
بیل گیتس در این مدت، ارتباط خود با پاول آلن را حفظ کرد. پاول بعد از سال دوم، دانشگاه واشنگتن را رها کرد و برای کار در شرکت هانی‌ول به شهر بوستن آمریکا رفت. در نهایت بیل هم در 1974 به او پیوست. در زمان حضور در هانی‌ول، آلن نسخه‌ای از مجله‌ی مشهور الکترونیکس را نشانش داد که در آن از تراشه خُرد-رایانه یا مینی کامپیوتر Altair 8800 صحبت شده بود. هردوی آنها از قابلیت‌هایی که این تراشه می‌توانست در دنیای رایانه‌های شخصی داشته باشد شگفت‌زده شده بودند.
این تراشه محصول شرکت کوچکی به نام MITS بود. به پیشنهاد بیل با آن شرکت تماس گرفتند و ادعا کردند در حال کار روی برنامه‌ای هستند که با تراشه‌ی آنها (Altair) اجرا میشود. ولی در واقع آنها نه تراشه را در اختیار داشتند و نه چنین برنامه‌ای نوشته بودند. فقط می‌خواستند ببیند که آیا MITS اشتیاقی به توسعه‌ی چنین نرم‌افزار‌هایی نشان میدهد؛ که از قضا این چنین بود. رییس شرکت از پسرها دعوت کرد تا نرم‌افزارشان را برایش نمایش دهند. این شد که گیتس و آلن با بهانه‌تراشی و معطل کردن MITS، بعد از دو ماه و با استفاده از آزمایشگاه دانشگاه هاروارد برنامه را آماده کردند. سرانجام آلن برای ارایه‌ی نرم‌افزار به محل شرکت رفت و همان‌جا استخدام شد. چندی بعد گیتس هم علی‌رغم نظر والدینش همکار او شد. آن دو، یک سال بعد در سال 1975 شراکت‌شان را تحت عنوان «Micro-Soft» که برگرفته از micro-computer و software بود بنا کردند. کمی بعد هم خط تیره‌ی میان اسم را برداشته و نام آن را سرراست Microsoft گذاشتند.
برنامه‌ی تحت بیسیک آنها که برای Altair نوشته شده بود، هم آورده‌ی مالی خوبی داشت و هم اعتباری برای‌شان ایجاد کرد. اما مشکل این بود که اغلب کاربرانِ آن روزگار فقط علاقه‌مندانی بودند که عادت به پرداخت وجه بابت نرم‌افزار نداشتند (کما اینکه هنوز هم در بسیاری از کشورها حق نشر رواج ندارد). آن طور که بعدها بیل گیتس تعریف کرد، حدود 10 درصد از مصرف‌کنندگان هزینه‌ی آن نرم‌افزار را پرداختند و باقی، آن را به طور غیر مجاز در اختیار دیگران گذاشتند.
اما بیل گیتس دید متفاوتی داشت. او نرم‌افزار را مانند هر محصول دیگر در مالکیت خالقش می‌دید و تکثیر غیر مجاز آن را دزدی آشکار می‌دانست. این شد که در فوریه‌ی 1976 نامه‌ای سرگشاده خطاب به فعالان رایانه نوشت و توضیح داد که توزیع بیحسابوکتاب و بدون پرداخت حق صاحب اثر، چه طور می‌تواند مانع از نوشته شدن برنامه‌های خوب شود. در واقع دزدی نرم‌افزار انگیزه‌ی برنامه‌نویس را از صرف وقت و هزینه برای توسعه‌ی یک نرم‌افزار باکیفیت میگیرد. نامه‌ی او با بی‌رغبتی مخاطبانش مواجه شد ولی بیل بر اعتقاد خود مصمم بود و از آن به بعد همه‌جوره در برابر سرقت نرم‌افزار ایستاد.
اما مشکل به مخاطبان ختم نمی‌شد. رییس شرکتی که بیل و پاول برای آن برنامه می‌نوشتند (MITS) هم درک درستی از حرف‌های گیتس نداشت و او را حسود و بخیل می‌دانست؛ آخر سر هم MITS را به یک شرکت رایانه‌ای دیگر فروخت و به دنبال علاقه‌اش در پزشکی رفت. این وسط گیتس و آلن مانده بودند و دردسر متقاعد کردن مدیران شرکت همکار جدید. در نهایت تصمیم این شد که شرکت خود را به زادگاه‌شان، سیاتل، منتقل کرده و بی‌وقفه روی گسترش آن کار کنند. همه‌ی 25 کارمند شرکت نوپای مایکروسافت، به کار گرفته شده بودند تا در همه‌ی زمینه‌ها از تولید و توسعه گرفته تا تجارت و بازاریابی، مجموعه را پیش ببرند. گیتس با شم تجاری قوی در کنار توان فنی بالا، با قدرت، رهبری مایکروسافت را به دست گرفت. او توانست تا قبل از 23 سالگی حدود 2٫5 میلیون دلار سرمایه کسب کند.
خیزش مایکروسافت
تیزهوشی بیل گیتس در زمینه‌ی توسعه‌ی نرم‌افزار و نیز فراستش در امور تجاری، باعث میشد شایسته‌ترین فرد به عنوان رهبر و سخن‌گوی شرکت باشد. او شخصا خط به خط برنامه‌های نوشته شده را بازبینی میکرد و هرجا را که لازم می‌دید تغییر می‌داد. در حالی که صنعت رایانه با تولیدات سخت‌افزاری شرکت‌هایی مانند اپل، آی‌بی‌ام (IBM) و اینتل به سرعت رشد میکرد، بیل بی‌وقفه به توسعه‌ی نرم‌افزار در مایکروسافت ادامه می‌داد. او اغلب، مادر را هم به همراه می‌برد. ماری (مادرش) در مجامع مختلف بسیار مورد احترام بود و ارتباطات خوبی هم با هیات مدیره شرکت‌ها از جمله آی‌بی‌ام داشت؛ اولین بار از همین طریق بود که بیل گیتس توانست قرار ملاقاتی با مدیر عامل آی‌بی‌ام ترتیب دهد.
در نوامبر 1980 وقتی شرکت آی‌بی‌ام به دنبال نرم‌افزاری برای راه‌اندازی رایانه‌ی شخصی جدیدش بود به مایکروسافت برخورد. می‌گویند وقتی بیل گیتس اولین بار به آی‌بی‌ام رفت یکی از کارمندان، او را با آبدارچی اشتباه گرفته و بیل را پی یک فنجان قهوه فرستاده. گیتس علی‌رغم اینکه خیلی جوان بود به‌سرعت توانست آی‌بی‌ام را تحت تاثیر قرار داده و هیات مدیره را متقاعد کند که شرکتش توانایی رفع نیاز آنها را دارد. اما مشکل این بود که مایکروسافت تاکنون سیستم عاملی که بتواند با رایانه‌ی جدید آی‌بی‌ام کار کند را توسعه نداده بود. اینجا بود که هوش بازاری گیتس به کمک آمد؛ او سیستم عاملی برای کار روی رایانه‌هایی مشابه آن‌چه آی‌بی‌ام در اختیار داشت خرید؛ و بی‌آن‌که به توسعه‌دهنده دربارهی ماجرای آی‌بی‌ام بگوید حق انحصاری و تمام و کمال سیستم عامل او را خریداری کرد. البته هرچند بعدا از مایکروسافت و گیتس به خاطر مخفی نگه‌داشتن اطلاعات مهم دربارهی موضوع معامله شکایت شد، ولی به دلیل پرداخت حق امتیاز، هرگز به نتیجه نرسید. گیتس هم این کار را ذکاوت تجاری خود می‌دانست و اعتقاد نداشت که کار نادرستی کرده.
گیتس سیستم عامل تازه خریداری شده را با رایانه آی‌بی‌ام تطبیق داد و آن را به قیمت 50،000 دلار، درست همان مبلغی که بابت خریدش هزینه کرده بود تحویل آنها داد. آی‌بی‌ام می‌خواست کدهای اصلی برنامه را یک‌جا بخرد تا سیستم عامل را در اختیار داشته باشد. ولی گیتس مخالفت کرد و در عوض پیشنهاد داد آی‌بی‌ام بابت هر نسخه از سیستم عاملی که به همراه رایانه‌هایش می‌فروشد مبلغی به عنوان حق امتیاز به مایکروسافت بپردازد. با این کار شرکت‌های دیگر هم کم‌کم متقاعد شدند نرم‌افزار مایکروسافت (MS-DOS) را با پرداخت حق امتیاز دریافت کنند. چندی بعد مایکروسافت نرم‌افزاری به نام Softcard ارایه کرد که امکان راه‌اندازی Microsoft BASIC را روی دستگاه‌های Apple II فراهم میکرد.
مابین سال‌های 1978 تا 1981 مایکروسافت رشد دیوانه‌واری داشت و کارمندانش از 25 به 128 نفر افزایش یافتند. درآمد شرکت هم از 4 میلیون به 16 میلیون دلار رسید. اواسط 1981 گیتس و آلن مایکروسافت را سهامی کردند. گیتس رییس هیات مدیره شد و آلن هم جانشین او.
تا سال 1983 مایکروسافت به مرور به شرکتی بین‌المللی تبدیل شد. دفاتری در بریتانیا و ژاپن افتتاح کرد و قریب به 30 درصد رایانه‌های جهان را به سلطه‌ی خود درآورد. اما در همین سال خبری ناگوار مایکروسافت را به‌شدت تکان داد. پاول آلن به نوعی سرطان خون مبتلا شده بود و باید تحت درمان قرار می‌گرفت. آلن همان سال از سمتش در شرکت کناره گرفت. شایعات زیادی درباره علت کناره‌گیری او گفته میشود؛ بعضی از مخالفانِ گیتس می‌گویند او آلن را مجبور به این کار کرده ولی دیگرانی هم معتقدند پاول بعد از مواجهه با بیماری، تصمیم گرفته باقی عمر ارزشمندش را صرف کارهای دیگری کند.
خوشبختانه آلن بعد از چندین مرحله پرتودرمانی، سلامتی کامل خود را بازیافت؛ ولی دیگر هیچوقت در مسایل اجرایی مایکروسافت وارد نشد. در سال 2000 از هیات مدیره هم استعفا داد؛ اما همچنان به عنوان یکی از سهام‌داران مایکروسافت باقی ماند. او اکنون در 62 سالگی با بیش از 18 میلیارد دلار از ثروتمندترین مردان عالم است.
تولد ویندوز و آغاز کشمکش با اپل
همه‌چیز به رقابت تاریخی مایکروسافت و اپل بر می‌گردد. در سال 1981 اپل به منظور توسعه نرم‌افزار برای رایانه‌های مکینتاش، به مایکروسافت پیشنهاد همکاری داد. این‌طور شد که کدنویسان مایکروسافت علاوه بر کار روی پروژه‌های خودِ شرکت، در فرآیند توسعه نرم‌افزارهای مکینتاش هم قرار گرفتند؛ این موضوع در نهایت به مشابهت‌هایی بین محصولات دو شرکت منجر شد.
در راستای همین تشریک اطلاعات بود که مایکروسافت به توسعه‌ی «ویندوز» رسید. سامانه‌ای که از موشی (Mouse) برای حرکت در رابط کاربری گرافیکی، نمایش متن و تصاویر استفاده میکرد. چیزی که با MS-DOS و محدودیت‌های بصری و عملکردی مختلف آن بسیار متفاوت بود.
بیل گیتس به‌خوبی متوجه برتری سامانه‌های گرافیکی شده بود و می‌دانست اگر دست نجنبانند شکست آنها قطعی است. در همان زمان VisiCorp سیستم عامل گرافیکی خود را معرفی کرده بود و بیم آن میرفت بازار را از دست مایکروسافت خارج کند. گیتس فورا نشستی تشکیل داد و به بازوهای تبلیغاتی و رسانه‌ای شرکت دستور داد این خبر را در بوق و کرنا کنند که «مایکروسافت سیستم عاملی گرافیکی به نام ویندوز توسعه داده که با تمام رایانه‌های اجراکننده‌ی MS-DOS سازگار است».
این خبر بُلفی بیش نبود و در آن زمان چنین سیستم عاملی را حتی در دست توسعه هم نداشتند. ولی گیتس با این ترفند توانست آن 30 درصد از بازار که در اختیار داشت را مجاب کند به‌جای خرید دستگاه‌های نو و استفاده از سیستم عامل دیگر، منتظر ویندوز مایکروسافت بمانند. بدون مشتری‌هایی که حاضر به خرید محصول جدید باشند VisiCorp System دوام نیاورد و در سال 1985 از گردونه خارج شد.
در نوامبر 1985 بیل گیتس و مایکروسافت ویندوز را منتشر کردند؛ حدود دو سال بعد از خبر آمدنش! ویندوز از لحاظ بصری بسیار به مکینتاش اپل می‌مانست که تازه دو سال هم زودتر روانه‌ی بازار شده بود. اپل دسترسی کامل به فناوری‌ها و کدهای اصلی خود را به مایکروسافت داده بود. بیل گیتس پیش‌تر چندین بار به اپل توصیه کرده بود همه‌ی آنها را ثبت کرده و امتیازشان را به دست گیرد، تا جلوی استفاده‌های غیر مجاز گرفته شود. ولی اپل نیز مانند خیلی‌های دیگر در آن زمان با گیتس هم‌نظر نبود و به حرف‌هایش ترتیب اثر نداد.
گیتس هم از این اوضاع بیحسابوکتاب نهایت بهره را برد و سیستمی ساخت که شاکله‌ای مشابه مکینتاش داشت. اپل، مایکروسافت را تهدید به پیگیری قضایی کرد و مایکروسافت هم با تهدید تاخیر در عرضه‌ی نرم‌افزارهای سفارشی آنها جواب‌شان را داد. آخر سر، دعوا به نفع مایکروسافت تمام شد و توانست دادگاه را قانع کند محصولش را علی‌رغم مشابهت‌های ظاهری، در اساس با سیستم عامل مکینتاش اپل متفاوت است.
در سال 1986 بیل گیتس مایکروسافت را سهامی عام کرد و با هر سهم به ارزش 21 دلار وارد بورس شد. او 45 درصد از سهام شرکت را برای خود نگه‌داشت و با 24٫7 میلیون دلار در 31 سالگی به ثروت زیادی رسید. ظرف فقط یک سال ارزش سهام مایکروسافت به طور نجومی رشد کرد و بیل گیتس جوان یک ساله میلیاردر شد. از آن به بعد گیتس همیشه در جمع ثروتمندترین‌ها قرار داشته. در سال 1999 با رشد خیره‌کننده‌ای، کنتور سرمایه‌ی او، رقم 101 میلیارد دلار را هم تجربه کرد.
با این همه بیل گیتس هیچ‌گاه خود را بی‌نیاز از رقابت و پیشرفت ندید. همیشه به‌دقت حرکات حال و آینده رقبا را رصد میکرد و بی‌وقفه مشغول کار بود. یکی از کارمندان مایکروسافت تعریف می‌کند یک روز که اتفاقی زودتر به سر کار رفته بوده با مردی مواجه میشود که با سر و وضع خاصی زیر میز او خوابیده؛ می‌ترسد و پلیس را خبر می‌کند. وقتی افسر بیدارش می‌کند متوجه می‌شوند که آن مرد، بیل گیتس مدیر عامل شرکت است که بعد از کار تا دیروقت همان‌جا به خواب رفته.
ذکاوت بیل گیتس به او کمک کرد تمام جوانب صنعت نرم‌افزار را به‌درستی ببیند؛ از توسعه‌ی محصول تا راهبردهای کلی. موقع تحلیل و اتخاذ تصمیم، تمام حالات ممکن را در نظر می‌گرفت؛ سناریوهای مختلف را بررسی و واکنش و راهبرد احتمالی برای هر کدام را به‌دقت تعیین میکرد.
شیوه‌ی مدیریت پیشرو و مقابله‌ای او نقل محافل بود. همیشه ایده‌های خود و کارمندانش را به چالش می‌کشید تا هیچوقت هیچ‌کس احساس فراغت از پیشرفت نکند. اگر کسی مطلبی را بدون بررسی کامل ارایه می‌داد خیلی راحت به او میگفت: «این احمقانه‌ترین چیزی است که تا حالا شنیده‌ام»؛ اما این طرز برخوردها بیشتر برای محک زدن بود. می‌خواست ببیند آن فرد چقدر به ایده‌اش اعتقاد دارد و چطور از آن دفاع می‌کند.
کم‌کم بیل گیتس وحشتی در شرکت‌های رقیب انداخت و همه از بی‌رحمی او در تجارت حرف می‌زدند. این شرکت‌ها به رهبری آی‌بی‌ام گرد هم آمدند و برای رهایی از MS-DOS، سیستم عاملی به نام OS/2 را توسعه دادند. اما گیتس با این فشارها عقب ننشست و با گسترش ویندوز و نرم‌افزارهای مبتنی بر آن به مقابله برخاست. در سال 1989 مایکروسافت مجموعه آفیس که ترکیبی از نرم‌افزارهای کاربردی برای امور اداری مثل واژه‌پرداز و صفحه‌گسترده بود را معرفی کرد. از سوی دیگر با بازاریابی قدرتمند مایکروسافت تحت نظر بیل گیتس بیش از 100 هزار نسخه از ویندوز در عرض دو هفته فروش رفت و OS/2 را کاملا به حاشیه برد. بدین ترتیب بازار سیستم‌‌عامل‌های PC یک‌جا در انحصار مایکروسافت درآمد. سر آخر کمیسیون تجارت فدرال آمریکا (چیزی شبیه به شورای رقابت در ایران) این شرکت را به تجارت ناعادلانه و انحصارگرایی متهم کرد.
مایکروسافت دهه‌ی 90 میلادی را در کمیسیون‌های تنظیم بازار و دادگاه‌های اقتصادی گذراند. مشخصا شرکت‌های رقیب که توان مقابله در زمینه‌ی تجارت را در خود نمی‌دیدند، با به میان کشاندن نهادهای دولتی کوشیدند از سمت دیگری به مایکروسافت ضربه بزنند. بعضی از دادگاه‌ها این شرکت را به معاملات غیرمنصفانه متهم می‌کردند و بعضی دیگر به اجباری که مایکروسافت در نصب مرورگر اینترنت اکسپلورر اعمال کرده ایراد می‌گرفتند و می‌خواستند به هر نحو که شده انحصارهای به وجود آمده را بشکنند.
این فشارها تا آنجا پیش رفت که بیم شقه شدن مایکروسافت در بخش‌های اساسی‌اش (سیستم‌عامل و نرم‌افزار) میرفت. اما باز هم این بیل گیتس بود که با شیوه‌های خاص خود توانست راهی برای تعامل با دولت مرکزی پیدا کند و نهایتا غائله را خاتمه دهد. او تلاش کرد در کنار استفاده از ستاره‌های محبوب هالیوود برای تلطیف فضا، با حضور بیشتر خود در مجامع عمومی و شکستن یخ روابط، فشار به وجود آمده را کاهش دهد.
زندگی شخصی
سال 1989 وقتی‌که 37 سال داشت به ملیندا فرنچ که یکی از مدیران اجرایی مایکروسافت بود دل بست. او دختری سرزنده و درعین‌حال بسیار منظم بود و همتای خوبی برای بیل گیتس. رابطه‌ی آنها آهسته و طی زمان شکل گرفت تا سرانجام در یکم ژانویه 1994 ازدواج کردند. اما شادی گیتس دیری نپایید؛ مادر، راهنما و پشتیبان زندگی‌اش بعد از ابتلا به سرطان پستان در همان سال فوت کرد. این واقعه به‌شدت او را به هم ریخت.
بیل و ملیندا بعد از آن به کشورهای مختلف سفر کردند تا نگرش تازه‌ای از زندگی و جهان به دست آورند. دختر اول‌شان جنیفر کاترین در سال 1996 به دنیا آمد. گیتس پس از تولد او، خانه را به منطقه‌ای خوش آب‌وهوا در جوار دریاچه‌ی واشنگتن منتقل کرد. منزل خانواده گیتس حدود 5100 متر مربع وسعت و 54 میلیون دلار قیمت دارد.
جنیفر کاترین گیتس در حال حاضر با یک جوان مصری به نام نایل ناصر 26 ساله رابطه دارد.
فرزند دوم او روری جان در سال 1999 و دخترش فیوب آدل در سال 2002 متولد شدند.
فعالیت‌های عام‌المنفعه
با تشویق ملیندا، بیل مجاب شد نقش مادرش در هدایت امور خیریه بین مردم را به عهده بگیرد. این موضوع باعث شد کم‌کم به این نتیجه برسد که میخواهد بیشتر سرمایه‌اش را وقف کند. اما پیش از اقدام، همانطور که عادت داشت تمام جوانب آن را سنجید و مطالعات زیادی در این‌باره انجام داد. در نهایت در سال 1994به همراه همسرش بنیادی به نام پدر بزرگش ویلیام هنری گیتس تاسیس کرد. کمک به گسترش آموزش، سلامت و نیز اغنای نیازمندان از جمله فعالیت‌های این بنیاد بود. در سال 2000 این زوج موفق، چندین خانواده‌ی [ثروتمند] دیگر را هم به این کار تشویق کردند تا سرانجام به شکل‌گیری بنیاد مشهور «بیل و ملیندا گیتس» انجامید. این بنیاد با آورده‌ی 28 میلیارد دلار شروع به کار کرد.
گیتس از سال 2000 به بعد امور جاری شرکت را به همکار قدیمی‌اش (از 1980) استیو بالمر سپرد و فقط به عنوان مسوول معماری نرم‌افزار ادامه کار داد تا بیشتر بتواند به علاقه‌ی شخصی‌اش برسد؛ هرچند کماکان ریاست هیات مدیره را در اختیار داشت. با این حال در طول سالیان بعد بیشتر وقتش در بنیاد بیل و ملیندا گذرانده شد. در سال 2006 اعلام کرد که دیگر به طور تمام‌وقت در مایکروسافت کار نمی‌کند و قصد دارد وقت بیشتری به بنیاد خود اختصاص دهد. 27 جون 2008 آخرین باری بود که یک روز کامل را در شرکت مایکروسافت گذراند.
بیل گیتس علاوه بر افتخارات فراوانی که در عرصه‌ی تجارت به دست آورده، بارها نیز از سوی مجامع خیریه جهان تقدیر شده. مجله تایم او را یکی از تاثیرگذارترین افراد قرن بیستم معرفی و در سال 2005 به همراه همسرش به عنوان فرد سال انتخاب کرد. همچنین او چندین دکتری افتخاری از دانشگاه‌های مختلف دنیا دریافت کرده و از سوی ملکه‌ی بریتانیا به عنوان شوالیه مفتخر شده.
گیتس در فوریه‌ی 2014 اعلام کرد از سمتش به عنوان رییس هیات مدیره نیز کنار میرود و تنها به مشاوره در امور فناوری خواهد پرداخت. البته در همان زمان‌ها مدیر عامل وقت مایکروسافت، استیو بالمر هم صندلی خود را به ساتیا نادلا واگذاشت تا مایکروسافت با نیروهای تازه‌نفس، با قدرت بیشتری پیش برود.
در حال حاضر گیتس بیشتر وقت و توان خود را صرف بنیاد بیل و ملیندا می‌کند. بنیاد آنها در سطح جهان در زمینه‌های مختلفی همچون آموزش و بهداشت فعالیت‌های گسترده‌ای دارد. بد نیست بدانید گیتس به هر یک از کارمندان بنیاد که بچه‌دار شوند یک سال مرخصی باحقوق میدهد. بیل گیتس اکنون یکی از مورد احترام‌ترین و شاخص‌ترین کارآفرینان و بزرگان تاریخ معاصر است.
حالا که بیشتر با پیشینه‌ی این مرد بزرگ آشنا شدید چه نظری دربارهی او دارید؟ فکر میکنید آیندگان چگونه در مورد او قضاوت میکنند؟ راستی آیا در کشور ما هم کارآفرینانی به معنای درست و تخصصی آن وجود دارند؟ به نظر شما چرا در ایران شخصیت‌هایی مانند بیل گیتس ظهور نمی‌کنند؟
اگرچه وندالیسم (خرابکاری) یک عمل مجرمانه است، اما همیشه اشتباه نیست. افراد خلاق واقعا زیبایی و طنز را در جاهایی می‌بینند که ما به آنها اهمیتی نمی‌دهیم، بنابراین اگر آنها می‌توانند شهر را زیباتر کنند چرا یک چشم بی بصیرت را با مقداری از شیطنت‌های آنها همراه نکنیم؟ در این مطلب مجموعه تصاویری از از آثار وندالیسم را می‌بینید که جالب‌تر از آن هستند که غیرقانونی باشند. از مجسمه هایی که تبدیل به اسکیت باز شده اند تا درختانی که به شخصیت‌های سیمپسون تبدیل شده اند، همه این آثار سزاوار شناخته شدن هستند.
کمربند سونوگرام برای زنان باردار
دستگاه الکترونیکی موسوم به PreVue که یک صفحه نمایش منعطف است، به کمک یک بانداژ نرم، روی شکم زنان باردار وصل شده و به وی امکان مشاهده جنین در درون شکم را می دهد. با این دستگاه، والدین قادر خواهند بود خواب، رشد، حرکات و واکنش های نوزاد خود را پیش از تولد مشاهده نمایند.
دستبند پروژکتور
کمپانی Cicret نوعی دستبند طراحی نموده که عملکردی مشابه تبلت، با فعالیت های محدود دارد. این دستبند، به لطف مینی پروژکتور و حسگرهایش، صفحه نمایش موبایل را روی بازوی شما منعکس کرده و می توانید بقیه فعالیت های مورد نظر خود را روی پوست دست خود اجرا نمایید.
اتوی روشن کننده موی سر
بسیاری از خانم ها دوست دارند که موهای روشنی داشته باشند، به همین خاطر، شرکتی به نام Pravana نوعی اتو مو اختراع و تولید کرده که قادر است در عرض چند دقیقه، موها را چند درجه روشن نماید. مساله مهم این است که مضرات این اتو برای مو کمتر از پودرهای دکلره، اعلام شده است.
دیکشنری لمسیِ لمس کن-بشنو
دانشمندان دانشگاه ملی سنگاپور اخیرا نوعی گجت موسوم به لمس کن-بشنو اختراع کرده اند که نوعی دیکشنری با قابلیت تشخیص متن است. این گجت از دو بخش تشکیل شده: حسگر کوچکی که روی انگشت دست نصب می شود و یک بلندگو که روی گوش می چسبد. به محض این که کاربر کلمه ای را با حسگر انگشتی (اسکنر) روی کاغذ لمس کند، معنی آن در گوش وی پخش خواهد شد.
مزیت این اختراع این است که صدای بلندگو را فقط کاربر می شنوند و برای دیگران هیچ گونه مزاحمتی نخواهد داشت.
شبیه ساز فعالیت های مغزی
Thync یک اختراع مبتکرانه است که با استفاده از سیگنال های الکتریکی، به کاربر کمک می کند تا استرس را از خود دور کرده و پس از یک روز کاری سخت، آرام شده و ریلکس باشد. این دستگاه مودهای مختلفی دارد. از جمله می توان به محرک، استراحت عمیق، خواب عمیق، خوشحالی و لذت اشاره کرد.
پمپ مکنده
این دستگاه برای مکش زهر پس از نیش مار، زنبور، پشه و عنکبوت استفاده می شود و می تواند موجب نجات جان فرد بشود. گفته شده که این وسیله مقدار زیادی از زهر را از بدن بیرون می کشد و احتمال آسیب جدی را تا حد زیادی می کاهد.
ماسک درمان کننده با نور
این ماسک فوق العاده شما را از گذاشتن مستقیم ماسک روی صورت خلاص می کند. این گجت، لامپ های ال ای دی درون خود دارد که هر کدام وظیفه ای را به عهده دارند: نور آبی برای از بین بردن باکتری، قرمز برای کاهش التهاب. گفته شده برای گرفتن بهترین نتیجه از این ماسک، لازم است به مدت یک ماه هر روز دست‌کم ۱۰ دقیقه آن را روی صورت خود قرار دهید.
ماسک مقابله با بی خوابی
مخترعان این ماسک اعلام داشته اند، کسانی که با مشکل بی خوابی و اضطراب های ناشی از بی خوابی مواجه هستند، می توانند با این گجت خوابی آرام را تجربه نمایند. لامپ های ال ای دی موجود در این ماسک هنگام خواب، نورهای مشابه غروب خورشید و هنگام صبح، نورهای آبی را در چشم فرد تداعی می کنند.
نوعی کاشی که می توانید با آن تماس تلفنی برقرار کنید
تایل، گجتی است که شما می توانید با موبایل خود با آن تماس تلفنی برقرار کنید. این کاشی را می توانید به هر وسیله ای که عادت به گم کردن آن دارید، همانند کلیدهای خانه، قلاده حیوان خانگی، کوله پشتی، کیف یا حتی ریموت کنترل تلویزیون وصل نمایید.
عکس هایی از نازنین بنیادی بازیگر ایرانی الاصل هالیوودی به همراه مادرش آماده شده است که در ادامه مشاهده می کنید.
نازنین بنیادی هنرپیشهٔ ایرانی-بریتانیایی است.
وی در تهران متولد شده‌است، والدین نازنین در بیستمین روز بعد از تولدش به لندن مهاجرت کردند.
او تا ۱۹ سالگی در لندن زندگی میکرد و سپس به لس‌آنجلس آمریکا رفت.
نازنین بنیادی بازیگری را از سال ۲۰۰۶ آغاز کرده و تا به حال در فیلم‌ها و به خصوص سریال‌های متعددی به ایفای نقش پرداخته است.
وی هم اکنون 37 سال سن دارد.
نازنین بنیادی و مادرش
عکس نازنین بنیادی و مادرش
آنجلینا جولی در فیلم «سالت» (Salt) نقش یک مامور سیا به نام اوِلین سالت را بازی می کند که مظنون به همکاری با سرویس امنیتی روسیه است. بر اساس فیلم نامه این افسر زن باید خود را به شکل یک مرد در می آورد. آنجلینا جولی باید ساعت ها در اتاق گریم می ماند تا ظاهرش به آن چیزی که در فیلم می بینید تغییر پیدا کند.
گائل گارسیا برنال در فیلم دراماتیک «آموزش نادرست» (Bad Education) ساخته ی سینمای اسپانیا و به کارگردانی پدرو آلمودوار نقش مردی را بازی می کند که به پوشیدن لباس زنانه و رفتارهای زنانه علاقه دارد. بازی برنال در این نقش چنان مسحور کننده بود که نقطه ی عطفی در حرفه ی بازیگری وی به شمار می آید.
داستان فیلم «دختر دانمارکی» (The Danish Girl) در دهه ی ۱۹۲۰ رخ می دهد و در مورد هنرمندی به نام اینار وگنر است که برای این که همسرش نقاشی او را بکشد خود را به شکل یک زن در می آورد. در ادامه اینار در می یابد که دیگر نمی خواهد یک مرد باشد و در صدد برمی آید که اولین جراحی تغییر جنیست را در جهان انجام دهد. ادی ردمین در هر دو نقش بسیار ماهرانه و طبیعی ظاهر شده است و این فیلم به یک اثر بسیار قوی، فلسفی و شاعرانه تبدیل شد.
فیلم «صبحانه در پلوتون» (Breakfast on Pluto) یکی از کارهای برجسته و پیچیده ی کیلیان مورفی در حوزه ی بازیگری است. وی در این فیلم نقش یک نوجوان را بازی می کند که رفتارهای جنس مخالف را از خود نشان داده و این موضوع مسیر زندگی وی را به کلی تغییر می دهد.
در فیلم کمدی «جک و جیل» (Jack Jill) آدام سندلر نقش کارمند یک شرکت تبلیغاتی به نام جک و خواهر دیوانه اش به نام جیل را بازی می کند. جیل برای دیدن جک به خانه و محل کار او می رود و این موضوع دنیای جک را دچار تغییرات شدیدی می کند.
الی فانینگ در فیلم «۳ نسل» (۳ Generations) نقش دختری را بازی می کند که تصمیم می گیرد جنیست خود را تغییر دهد اما مادر و مادربزرگ او نمی توانند با تبدیل شدن او به یک پسر کنار بیایند و این موضوع درگیری هایی را بین آن ها در پی دارد.
فیلم «پسرها گریه نمی کنند» (Boys Don’t Cry) بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده است. هیلاری سوانک در این فیلم نقش دختری را بازی می کند که از ابتدا حس می کند مرد است. سوانک برای جا افتادن در این نقش موهایش را کوتاه کرد و فیزیک بدنش را تغییر داد که شبیه یک مرد به نظر برسد. حتی یک ماه را با قیافه ی مردانه در زندگی شخصی اش ظاهر شد و برای این فیلم جایزه اسکار را نیز از آنِ خود کرد.
فیلم «خانم داوت فایر» (Mrs. Doubtfire) از آن دسته فیلم های رابین ویلیامز است که همه ی ما آن را دوست داریم. وی در این فیلم نقش مردی را بازی می کند که برای دیدن فرزندانش مجبور می شود خود را به شکل یک پیرزن پرستار بچه ها درآورد و بدین ترتیب توسط همسر سابقش برای نگهداری از فرزندانش استخدام می شود در حالی که هیچ کس از هویت واقعی او خبر ندارد.
در فیلم «اسپری مو» (Hairspray) جان تراولتا نقش یک زن رخت شور به نام ادنا ترنبلاد را بازی می کند که به خاطر اضافه وزنش بیش از ۱۰ سال از خانه بیرون نرفته است. دیدن تراولتا در این نقش بسیار غیرمترقبه بود زیرا همیشه عادت داشتیم که تراولتا را در نقش های خشن و نسبتاً منفی ببینیم.
فیلم «این دختر همان مرد است» (She’s the Man) اقتباسی آزاد از نمایشنامه «شب دوازدهم» (Twelfth Night) بوده و نشان می دهد که داشتن دو شخصیت در آنِ واحد چقدر سخت خواهد بود. آماندا در این فیلم نقش ویولا و برادر دوقلویش سباستین را بازی می کند. شخصیت آماندا در این فیلم می خواهد به نامزد سابقش ثابت کند که فوتبال تنها یک بازی مردانه نیست.
پاتریک سوویزی برای بازی در فیلم «به وانگ فو با تشکر برای همه چیز، جولی نیومار» (To Wong Foo Thanks for Everything, Julie Newmar) توانست جایزه گلدن گلاب را بدست بیاورد. وی در این فیلم نقش یک مرد را بازی می کند که به خاطر شرکت در یک مسابقه خود را به شکل زن درآورده و لباس های زنانه می پوشد.
فیلم «بعضی ها داغش را دوست دارند» (Some Like it Hot) نیازی به تعریف و تمجید ندارد زیرا این فیلم کلاسیک را علاقمندان سینما کاملاً به یاد داشته و می دانند که بازی این دو بازیگر نامدار در نقش دو نوازنده ی ناموفق که مجبور می شوند خود را به شکل زن در بیاورند تا چه حد هنرمندانه بوده است. جک لمون باری بازی در این فیلم نامزد دریافت جایزه ی اسکار شد.
داستان فیلم «توتسی» (Tootsie) در مورد یک بازیگر بااستعداد است که تصمیم می گیرد نقش یک زن را بازی کند و به همین دلیل به استفاده از لباس و آرایش خود را به شکل یک زن معمولی درمی آورد. داستین هافمن برای بازی در این فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر شد.
قطار ژاپنی مشهور به «ترن سوئیت شیکی – شیما» لوکس ترین و منحصر بفردترین قطار مسافربری جهان کمتر از یک ماه دیگر در کشور آفتاب تابان فعالیتش را آغاز می کند.
ب ترن سوئیت شیکی – شیما «Train Suite Shiki-Shima» دارای ۱۷ سوئیت مجهز به تخت خواب ، دوش و دستشویی اختصاصی بوده و چند سوئیت لوکس تر قطار دارای وان حمام نیز هستند.
عکس هایی از ترن سوئیت شیکی – شیما سوژه این گزارش تصویری هستند.
۱ – ترن سوئیت شیکی – شیما در ماه مه ۲۰۱۷ ( ماه آینده میلادی) فعالیتش را آغاز می کند.
۲ – قیمت بلیت هر نفر برای سفر دو روزه با این قطار لوکس حدود ۲۹۰۰ دلار آمریکا است.
۳ – سالن ویژه برای تماشای مناظر مسیر.
۴ – تصویر دیگری از سالن ویژه برای تماشای مناظر مسیر.
۵ – لکوموتیو ترن سوئیت شیکی – شیما.
۶ – یکی از درهای ورودی قطار.
۷ – منظره هوایی ترن سوئیت شیکی – شیما هنگام سفر آزمایشی.
۸ – منظره هوایی ترن سوئیت شیکی – شیما هنگام سفر آزمایشی از زاویه ای دیگر.
۹ – یک سوئیت دوبلکس شیکی – شیما.
۱۰ – سالن رستوران ترن سوئیت شیکی – شیما.
۱۱ – ترن سوئیت شیکی – شیما در ایستگاه.
۱۲ – یکی از مهمانداران این قطار لوکس در سالن رستوران.
۱۳ – یکی از سوئیت های شیک قطار شیکی – شیما.
۱۴ – حمام مجهز به وان یکی از سوئیت های قطار لوکس.
۱۵ – مهماندار بار رستوران قطار شیکی – شیما.
۱۶ – یکی از مهمانداران کافه تریا قطار شیکی – شیما.
۱۷ – مهمانداری در داخل یکی از سوئیت های قطار لوکس.
۱۸ – دو نفر از کارکنان در کنار یکی از درهای قطار شیکی – شیما.
۱۹ – مهمانداران سالن اجتماعات ترن سوئیت شیکی – شیما.
۲۰ – شومینه نشیمن یکی از سوئیت های قطار لوکس ژاپنی.
بهرام افتخاری / گلبرگ‌ها
