میکروفون و دوربین روشن هستند و سیاستمداران بی‌خبر در "حالت رسمی" نیستند و حرف‌هایی می‌زنند که قرار نبوده جایی شنیده شوند. دست‌چینی از جالب‌ترین "سوتی"های تاریخ از سیاستمداران که نباید شنیده می‌شدند ولی شنیده شدند را در ادامه این ایمیل می بینید:
دیوید کامرون، نخست‌وزیر بریتانیا، پس از اعلام کناره‌گیری از مقام خود و هنگام بازگشت به داخل خانه‌ی شماره ۱۰ خیابان داونینگ، بی‌توجه به اینکه هنوز صدای او ضبط میشود ترانه‌ای را زیرلب زمزمه کرد. آهنگی که کامرون زمزمه کرد با عکس‌العمل‌های جالبی در شبکه‌های اجتماعی روبرو و حتی برخی بر اساس آن یک آهنگ نیز ساختند.
گفت‌وگوی مشترک نیکلا سارکوزی و آنگلا مرکل با نمایندگان رسانه‌ها در کاخ الیزه. سارکوزی خطاب به مرکل: "ِانجی، خسته‌ای؟"، مرکل نیز در جواب می‌گوید: "من، خسته؟ نه". که البته "من، خسته؟" به انگلیسی و "نه" به آلمانی محاوره‌ای "Nö" بجای "No" انگلیسی و یا "Nein" آلمانی بیان شد.
سال ۲۰۰۶ جنگ بین اسرائیل و حزب‌الله یکی از موضوعات مورد گفت‌وگو در اجلاس گروه ۸ بود. جرج دبیلو بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا رو به تونی بلر، نخست وزیر اسبق بریتانیا می‌گوید: "باید کاری کنیم که حزب‌الله دست از کثافت‌کاری‌هایش بردارد تا کل موضوع حل بشه".
به دستور ریچارد نیکسون، رئیس جمهور اسبق آمریکا، همه گفت‌وگوها در کاخ سفید ضبط می‌شدند، اما خودش بی‌پروا نظراتش را در مورد دیگر سیاستمداران به زبان می‌آورد. نیکسون در مورد ویلی برانت، صدراعظم آلمان گفته بود او "دیوانه" است، ایندرا گاندی، نخست وزیر مقتول هند را "جادوگر پیر" خوانده بود و نظرش در مورد ایتالیایی‌ها هم این بود که "پیچ و مهره کله‌شان به درستی جا نیافتاده است".
در بحبوحه جنگ سرد و درحالی که دو بلوک غرب و شرق تا دندان به سلاح‌های اتمی مجهز بودند، رونالد ریگان، رئیس جمهوری آمریکا در جمعی به "شوخی" گفته بود: "تا پنج دقیقه دیگر بمباران را آغاز می‌کنیم." (عکس: رونالد ریگان در دیدار از آلمان در سال ۱۹۸۲ در کنار ریچارد فون وایتسکر، رئیس جمهور متوفی (سمت چپ) و هلموت اشمیت، صدر اعظم وقت آلمان در برلین)
یکی دیگر از شاهکارهای رونالد ریگان، رئیس جمهور آمریکا در سال ۱۹۸۲ رخ داد. او باید برای آزمایش میکروفون و تنظیم صدا چند جمله می‌گفت که صدابردار آن را ضبط کرد: "شهروندان گرامی، دیروز دولت لهستان، یک دیکتاتوری نظامی، یک مشت آدم بی‌خاصیت و الکلی شپشو ..."
در جریان نشست گروه ۲۰ در کن فرانسه، نیکلا سارکوزی، رئیس جمهور وقت فرانسه رو به بارک اوباما می‌گوید: "اصلا تحمل نتانیاهو را ندارم، آدم دروغگویی است". اوباما در جواب می‌گوید: "تو تحمل او را نداری، اما من هر روز با او سروکار دارم". اینها جملاتی بودند که از طریق میکروفونی که برای مترجم‌ها روشن بود به گوش ژورنالیست‌ها رسیدند.
جرج دبیلو بوش سال ۲هزار در جریان مبارزه انتخاباتی در ایلی‌نویز فکر نمی‌کرد که میکروفون هنوز روشن است. او رو به دیک چینی می‌کند و می‌گوید: "آدام کلایمر، آدم احمق از نیویورک تایمز هم این‌جاست". چینی در جواب او می‌گوید: "آره، کاملا". از بخت بد، نه تنها کلایمر، بلکه دیگران هم این جمله را شنیدند.
در جریان دیدار اهود اولمرت نخست وزیر پیشین اسرائیل از روسیه، ولادیمیر پوتین در حالی که میکروفون روشن است و یک ژورنالیست در سالن حضور دارد، به او می‌گوید: "سلام ما را به رئیس جمهورتان (موشه کتساف) برسانید، عجب مردی است! به ده زن تجاوز کرده. فکر نمی‌کردم چنین کاری از او بربیاید. تعجب کردیم و نسبت به او حسودی‌مان میشود".
سیاستمداران و دیپلمات‌های ارشد از سوی سازمان‌های اطلاعاتی رقیب مورد شنود قرار می‌گیرند و دیر یا زود متن و نوار آن منتشر میشود. یکی از آنها ویکتوریا نویلند، دیپلمات آمریکایی است که نظرش اوایل سال ۲۰۱۴ در مورد اتحادیه اروپا به بیرون راه یافت: "F* the EU".
جان میجر، نخست وزیر اسبق بریتانیا در گفت‌وگوی خصوصی با یک ژورنالیست وزرای کابینه که به اروپا بدبین بودند را "حرام‌زاده" خطاب کرد و با انتقاد از رفتار خودش، خود را آدمی "سست" خواند. این گفت‌وگو توسط صدابردار همراه ژورنالیست ضبط شد و در اختیار رسانه‌ها قرار گرفت.
در پیمان مونیخ که در ۳۰ سپتامبر سال ۱۹۳۸ با حضور آدولف هیتلر و موسولینی به امضا رسید، با تقسیم چکسلواکی و تعلق بخشی از آن به آلمان صلح در اروپا ظاهرا حفظ شد. ادوارد دالادیه (نفر دوم از سمت چپ) نخست وزیر فرانسه به هنگام بازگشت به کشورش مورد استقبال پرشور مردم قرار گرفت. او با دیدن مردم در حضور خبرنگاران آهی کشید و گفت:"ای احمق‌ها اگر می‌دانستید...".
پرنس چارلز، ولیعهد بریتانیا که به همراه پسرانش قرار مصاحبه با نمایندگان رسانه‌ها را داشت با دیدن آنها گفت: "آدم‌های وحشتناکی هستند، اصلا تحمل دیدن آنها را ندارم، متنفرم از این‌چیزها". او بعد نگاهی به نیکلاوس ویتچل، خبرنگار بی‌بی‌سی کرد و رو به فرزندانش گفت: "تیپ وحشتناکی است". چارلز وقتی این سخنان را گفت که میکروفون‌ها البته روشن بودند و او خبرنداشت.
دستگاه قضایی ایتالیا در حال تحقیق از سیلویو برلوسکونی بود و به همین دلیل مکالمات او شنود می‌شدند. برلوسکونی در یکی از مکالمات خود می‌گوید:"من این مملکت گه و تهوع‌آور را ترک می‌کنم". سال ۲۰۱۱ همه ایتالیایی‌ها از نظر برلوسکونی در مورد کشورشان آگاهی یافتند. او سه بار نخست وزیر ایتالیا شده است.
میت رومنی، کاندیدای ریاست جمهوری حزب جمهوری‌خواه آمریکا در یک جمع خصوصی، که البته فیلم‌برداری می‌شد، سخنانی ایراد کرد که بعدا سر از اینترنت درآورد و جنجالی شد. او طرفداران اوباما را "مفت‌خورانی" نامید که به دنبال "استفاده از بیمه‌های درمانی، کارت جیره غذا و طرح مسکن اجتماعی" هستند.
"این یک آبروریزی بود"، "اصلا نباید می‌گذاشتید این زن به من نزدیک بشه"، "این زن دیوانه است". اینها سخنان گوردون براون رهبر حزب کارگر و نخست وزیر اسبق بریتانیا بود که در جریان مبارزه انتخاباتی و هنگامی که میکروفون شبکه اسکای بر روی یقه کت‌اش هنوز روشن بود، گفته شدند. او با سئوالات زنی به نام دافی از طرفداران حزب روبرو شده بود.
جیری روسنوک، نخست وزیر سابق جمهوری چک (نفر سمت راست) در حالی که میکروفون‌اش روشن است "غر می‌زند": "الان هم که این نلسون ماندلا مرده، از رفتن به اونجا (برای تشیع جنازه) لرزم گرفته".
میکروفون‌ها روشن هستند و در جریان اجلاس ماه مارس سال ۲۰۱۲ بارک اوباما و دیمیتری مدودف، رئیس جمهور وقت روسیه، سرهایشان را به هم نزدیک کرده و در حال گفت‌وگو هستند. موضوع بر سر "استقرار سپر دفاع موشکی ناتو در اروپا" است. اوباما که به‌نظر می‌رسد از پیروزی در انتخابات دومین دوره ریاست جمهوری خود مطمئن است، به مدودف می‌گوید: "بعد از پیروزی در انتخابات دست من بازتر است".
