یک گزارش تصویری از زندگی دختران نوار غزه
مونیک ژاکس عکاس خبری اهل نیویورک در استانبول کار می‌کند و نزدیک به 5 سال در کشورهای خاورمیانه برای ثبت گزارش‌های تصویری زندگی کرده است. مونیک می‌گوید در افغانستان، هند و فلسطین سخت‌ترین شرایط را برای عکاسی داشته. عکس‌های مونیک حسی از واقعیت را به بیننده القا می‌کند. عکس‌های نوار غزه واقعیت آنجا را با همه خوشی و ناخوشی‌اش به تصویر می‌کشد.
برای مردم غزه، دریا تنها جایی است که میتوانند بدون دغدغه بمباران، آرامش داشته باشند. اینجا خبری از موشک نیست، خروش دریا شبیه به فریادهای کمک نیست. دریا نماد آزادی است، تنها جایی که مردم حس می‌کنند محاصره نشدهاند.
ابوغانم 14 ساله است. او هر روز صبح با خواهر کوچکش به دریا می‌آید و موج‌سواری می‌کند. ابوغانم در نوار غزه بهترین موج‌سوار در رده نوجوانان است و تا به الان در همه مسابقات در غزه نفر اول شده اما هیچ وقت نتوانسته به مسابقات خارجی اعزام شود.
وقت استراحت دختران دانشجوی پرستاری دانشگاه اسلامی در زایشگاه بیمارستان الشفا.
زنی با روبنده از کوچه بیمارستان الشفا می‌گذرد. عکسِ روی دیوار خشونت خانگی را منع می‌کند. بر اساس تحقیقی که در سال 2012 انجام گرفت بیش از 37 درصد زنان غزه از جانب همسرانشان مورد خشونت خانگی قرار می‌گیرند.
چند روز بعد از بمباران، لاک ناخن به رنگ پرچم فلسطین روی دست یکی از دختران.
حنین هرارا 15 ساله و یاسمین 6 ساله بعد از بمباران وارد خانه می‌شوند. حنین برای خانه‌ای که تمام زندگیش را در آن سپری کرده گریه می‌کند. بعد از بمباران و کشته شدن خانواده‌شان به یک پناهگاه سپرده شدند.
یارا و دوستانش در حال تماشای مسابقه رقص در نیمه شب. به دلیل محدود بودن سوخت در غزه، مردم فقط 6 تا 8 ساعت از شبانه‌روز برق دارند.
سالن آرایش زنانه‌ای در غزه.
دختران بیت لاحیا در حال فوتبال بازی‌کردن. دختران غزه معمولا همه نوع ورزشی را میتوانند انجام دهند اما بعد از رسیدن به سن 16 سالگی فرهنگ خانواده و جامعه آنها را مجبور به ازدواج می‌کند.
هادل فوزی ابوشار 25 ساله در استودیو مشغول ضبط آهنگ است. تعداد خواننده‌های زن در غزه خیلی کم است. خانوداه و حکومت با خوانندگی زنان موافق نیستند اما هادل از 12 سالگی به دنبال استعدادش رفته، مثل خواهرهایش که همگی در عرصه موسیقی فعالیت می‌کنند.
آموزش نظامی افسران زن در حمص.
بمباران تمام شده است، یارا و برادرش منتظرند پدر با کباب شوارما برگردد.
دختران پناهگاه UNHCR.
حجاب در غزه اجباری نیست. اما تعداد کمی از دختران حجاب ندارند، دعا در حال آماده شدن برای بیرون است.
دعا در کافی‌شاپ در حال سلفی گرفتن.
دعا در خانه دوستش. دختران غزه قبل از ازدواج جاهای کمی برای تفریح دارند. اتاق خواب و ماشین شخصی دو جایی هستند که یک دختر غزه‌ایی می‌تواند در آن آزادانه لباس بپوشد، آواز بخواند، برقصد، بدون اینکه مورد قضاوت مردم یا خوانواده‌اش قرار بگیرد.
خانواده های کمی در غزه به دخترانشان اجازه رانندگی می دهند. میرا جزء آن استثناهایی است که نه تنها اجازه رانندگی دارد بلکه ماشین هم متعلق به خودش است.
پرستار با شنیدن صدای آمبولانس کنار پنجره می‌رود. بیمارستانی در شهر رفح. ساعتی قبل بمباران شد، پرستار می‌داند این آمبولانس ها جنازه وارد می‌کنند نه زخمی.
اینجا مرکز بهداشت روانی فلسطین است. نیسرین شاوا معلم این کودکان است. بعد از بمباران روز گذشته با دختربچه‌ها ورزش می‌کند.
زنان زندانی در غزه اگر باردار باشند یا فرزند کوچک و شیرخواره داشته باشند مجبورند آنها را در زندان بزرگ کنند. البته اگر خانواده‌ای داشته باشند که فرزند را نگهداری کند میتوانند بدون هیچ محدودیتی فرزند را به آنها بسپارند که معمولا چون خانواده‌ها دختری که به زندان رفته را طرد می‌کنند نگهداری از فرزندش را هم قبول نمی‌کنند.
دختران در غزه تا زمانی که ازدواج نکرده‌اند میتوانند هر ورزشی که دوست دارند انجام دهند. اینجا یک باشگاه ورزشی خیریه است. دختران نوجوان بسکتبال بازی می‌کنند.
پرستاران بیمارستان الشفا دو کودک تازه به دنیا آمده را آماده می‌کنند. برای مردم اینجا داشتن فرزند پسر اولویت است. خبر دختردار شدن برای خانواده‌ها ناخوشایند است. پسر، مرد خانواده و نان‌آور می‌شود اما دختر نه.
پنج‌شنبه ها روز محبوب مردم غزه است. مدلین کولاب با قایقش مردم را برای تفریح می‌گرداند. مدلین در طول هفته با قایقش ماهیگیری می‌کند.
اینجا بیت هانون است. بعد از بمباران. دخترک به دنبال وسایلی در خانه ویران‌شده‌اش می‌گردد.
تجمع زنان در دیوار حائل بین کرانه باختری و غزه. "دلم برای پدرم تنگ شده، آزادش کنید به خانه بیاید".
