بیایید کمی فکر کنیم؛ ما داریم به کجا می‌رویم؟
جمعه, ۲۶ تیر ۱۳۹۴، ۰۱:۲۷ ق.ظ
ه‌قول جناب مولانا: "ما ز بالاییم و بالا می‌رویم". اما آیا این جمله در دنیای امروز ما نیز کاربرد دارد؟ ما که به برعکس این جمله اعتقاد داریم. با تصویرسازی‌هایی که در ادامه این ایمیل خواهید دید، دلیل مخالفت ما را متوجه خواهید شد.
باید اشاره کنیم هیچ کدام از انسان‌ها با فناوری و پیشرفت مخالفتی ندارند و آن را مضر یا بد نمی‌دانند، ما هم مثل بقیه. اتفاقا، فناوری هر چه بیشتر پیشرفت کند، زندگی ما راحت‌تر می‌شود. اما، این اعتقاد هم نسبی است. به این منظور که با اینکه فناوری آسایش بیشتر و ارتباط‌های مستقیم‌تری برای انسان‌ها مهیا کرده است، اما از طرفی بسیاری از لذت‌های زندگی عادی را نیز از بین برده است.
تا همین چند سال پیش، مثلا وقتی نوروز می‌شد، همه تلفن‌ها را بر می‌داشتند تا به تک‌تک اعضای خانواده و فامیل زنگ بزنند و سال نو را به هم تبریک بگویند و بماند که چقدر هم پشت خط می‌ماندند اما همچنان مصرانه و با اشتیاق فراوان، شوق شنیدن صدای طرف مقابل را داشتند. اما اکنون، با انواع اپلیکیشن‌های پیام‌رسانی به چند متن تکراری و کوتاه و بی‌روح بسنده می‌کنند و این‌گونه همه وظایف اجتماعی خود را از سر باز می‌کنند. یا به جای اینکه آدم‌ها مثل قدیم دور هم جمع شوند و گپ‌وگفت‌های حضوری و رو در رو داشته باشند، به واسطه اینترنت گروه میسازند و به خیالشان از احوال هم آگاه هستند.
فناوری با همه خوبی‌ها و مزایایی که دارد، این ایراد را دارد که اعتیاد می‌آورد و آدم‌ها چون نمی‌دانند چگونه باید از آن استفاده کنند، از زندگی عادی خود دور می‌شوند و همه رویدادهای معمولیِ زندگی، به رفتارهای متناقض جایشان را می‌دهند. در ادامه تصویرسازی‌هایی را می‌بینید که به خوبی نشان دهنده این تغییرات هستند.
باید اشاره کنیم هیچ کدام از انسان‌ها با فناوری و پیشرفت مخالفتی ندارند و آن را مضر یا بد نمی‌دانند، ما هم مثل بقیه. اتفاقا، فناوری هر چه بیشتر پیشرفت کند، زندگی ما راحت‌تر می‌شود. اما، این اعتقاد هم نسبی است. به این منظور که با اینکه فناوری آسایش بیشتر و ارتباط‌های مستقیم‌تری برای انسان‌ها مهیا کرده است، اما از طرفی بسیاری از لذت‌های زندگی عادی را نیز از بین برده است.
تا همین چند سال پیش، مثلا وقتی نوروز می‌شد، همه تلفن‌ها را بر می‌داشتند تا به تک‌تک اعضای خانواده و فامیل زنگ بزنند و سال نو را به هم تبریک بگویند و بماند که چقدر هم پشت خط می‌ماندند اما همچنان مصرانه و با اشتیاق فراوان، شوق شنیدن صدای طرف مقابل را داشتند. اما اکنون، با انواع اپلیکیشن‌های پیام‌رسانی به چند متن تکراری و کوتاه و بی‌روح بسنده می‌کنند و این‌گونه همه وظایف اجتماعی خود را از سر باز می‌کنند. یا به جای اینکه آدم‌ها مثل قدیم دور هم جمع شوند و گپ‌وگفت‌های حضوری و رو در رو داشته باشند، به واسطه اینترنت گروه میسازند و به خیالشان از احوال هم آگاه هستند.
فناوری با همه خوبی‌ها و مزایایی که دارد، این ایراد را دارد که اعتیاد می‌آورد و آدم‌ها چون نمی‌دانند چگونه باید از آن استفاده کنند، از زندگی عادی خود دور می‌شوند و همه رویدادهای معمولیِ زندگی، به رفتارهای متناقض جایشان را می‌دهند. در ادامه تصویرسازی‌هایی را می‌بینید که به خوبی نشان دهنده این تغییرات هستند.
